Je bevindt je nu in het Informatiecentrum van Pijnstad. Welkom!
In het Informatiecentrum is naast betrouwbare, gevalideerde medische informatie over alles omtrent chronische pijn ook ruimte voor ervaringsverhalen van chronisch pijnpatiënten, waar anderen tips, steun en inspiratie uit kunnen halen.
In 2006 kreeg ik een operatie aan mijn rug, en dat was het begin van een lange reis. Die rugoperatie had eigenlijk al moeten gebeuren toen ik jong was, in mijn tienerjaren. Nu ben ik 50 jaar oud, en ik wil graag mijn verhaal met jullie delen over hoe het sinds die operatie is gegaan.
Het is een reis vol moeilijkheden, maar ook vol groei en zelfontdekking.
Deze reis heeft me geleerd om beter voor mezelf te zorgen en mijn grenzen te respecteren.
Revalidatie
Na de operatie was mijn herstel erg moeilijk. Ik moest thuis revalideren en het duurde wel zes jaar voordat de hevige pijn minder werd. Het was een hele zware tijd voor mij, zowel lichamelijk als mentaal. Toen besloot ik hulp te zoeken bij een revalidatiecentrum om beter te worden. Daar ontdekte ik iets nieuws over mezelf: ik ben hooggevoelig. Dit betekent dat ik gevoeliger ben voor dingen om me heen dan anderen. Het was een belangrijk inzicht voor mij.
Mijn werk
Ik moest ook leren omgaan met regels over ziekteverlof en werk. Ik kon niet meer werken in mijn oude baan in de kinderopvang, dus moest ik ander werk vinden. Dat was niet makkelijk, maar uiteindelijk vond ik een compromis: ik ging werken in de buitenschoolse opvang, hoewel ik dat niet echt wilde. Maar ook dat bleek te zwaar voor mijn gezondheid. De dokter zei dat ik te lange dagen maakte. Dus keerde ik terug naar mijn oude baan in de kinderdagverblijf, maar nu werkte ik om de dag. Dat was een goede balans voor mijn gezondheid, en ik begon me langzaam weer beter te voelen.
Therapie
Ik heb veel verschillende vormen van therapie en behandeling gehad om met mijn pijn om te gaan. Ik ging naar de fysiotherapeut, kreeg massages, en had gesprekken met dokters en therapeuten. Ik werd ook gekeurd door het UWV, maar ik kon geen passend werk vinden. Uiteindelijk besloot ik om gastouder te worden in de kinderopvang aan huis. Dat paste goed bij mijn gezondheid. Daarnaast deed ik vrijwilligerswerk in de tussenschoolse opvang. Ik volgde ook therapie om meer te leren over mezelf en wat belangrijk voor me is.
Ik blijf vechten
Toch zijn er nog steeds uitdagingen. Ik ben financieel afhankelijk en dat is soms moeilijk. Ik moet nog steeds veel behandelingen volgen en kan maar halve dagen actief zijn vanwege mijn rugproblemen. Ik ben niet alleen op deze reis. Ik praat regelmatig met mensen van een stichting en een maatschappelijk werker. Het is een reis vol moeilijkheden, maar ook vol groei en zelfontdekking. Deze reis heeft me geleerd om beter voor mezelf te zorgen en mijn grenzen te respecteren. Het is soms zwaar, maar ik blijf vechten voor mijn gezondheid en welzijn.
Met vriendelijke groet, Babette.
Ook jouw ervaringsverhaal delen?
Wil jij ook jouw ervaringsverhaal rondom chronische pijn delen? Om daarmee anderen te inspireren?
Ga naar: Deel jouw verhaal